Velcro babies

Γιατί το μωρό μου είναι κολλημένο επάνω μου;

Θα τα έχετε ακούσει ως δύσκολα και απαιτητικά μωρά, γκρινιάρικα, προσκολλημένα στον βασικό φροντιστή, αυτά που τα ακουμπάς ένα δευτερόλεπτο να πας τουαλέτα και σηκώνουν όλη την πολυκατοικία στο πόδι. Είναι τα μωρά βδέλλες ή αλλιώς Velcro babies.

Πώς θα καταλάβω ότι έχω ένα Velcro baby;

H απάντηση εδώ είναι πάρα πολύ εύκολη, θα ακούς από τον περίγυρό σου ότι έχεις ένα κακομαθημένο, κακότροπο και γκρινιάρικο μωρό όλη μέρα, κάθε μέρα non stop.

Πάμε όμως να δούμε γιατί συμβαίνει αυτό;

Η εικόνα των Velcro babies είναι μωρά μόνιμα γαντζωμένα στη μαμά συνήθως. Τρώνε, κοιμούνται, παίζουν μαζί με τη μαμά ή και πάνω της, αρκεί να είναι εκεί. Αν έχεις ένα Velcro baby μπορεί να είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να το αφήσεις στο λίκνο για να κοιμηθεί, να το ακουμπήσεις στο πάτωμα να παίξει, ακόμη και να το βάλεις στο καρότσι να πάτε μια βόλτα.
Καλά, δε συζητάμε να κάνεις ένα μπάνιο ή να λουστείς. Οι πιθανότητες λένε ότι θα βγεις με τις σαπουνάδες και ένα μικρό ανθρωπάκι θα απλώνει τα χέρια του προς το μέρος σου κατακόκκινο από το κλάμα λες και το εγκατέλειψες.

Γιατί όμως είναι τόσο γκρινιάρικα αυτά τα Velcro babies βρε παιδί μου;

Σίγουρα όχι γιατί τα καλομάθατε στην αγκαλιά και άντε να ξεμάθουν τώρα. Οι νευροεπιστήμες λένε ότι στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα με μωρά με αυξημένες ανάγκες προσκόλλησης. Είναι κανονικά μωρά όπως όλα τα άλλα απλά η ιδιοσυγκρασία τους είναι τέτοια που αναζητούν περισσότερο τη σωματική επαφή για να αυτορρυθμιστούν και να πάρουν την απαραίτητη αίσθηση ασφάλειας που τόσο χρειάζεται το νευρικό τους σύστημα για να αναπτυχθεί.

Velcro baby ή άγχος αποχωρισμού;

Συχνά συγχέονται οι έννοιες αυτές καθώς είναι αρκετά κοντά όμως η πραγματικότητα είναι πως είναι δυο διαφορετικά πράγματα.
Το άγχος αποχωρισμού το βιώνουν τα μωρά σε φάσεις ως μέρος της αναπτυξιακής διαδικασίας. Εμφανίζεται συνήθως μεταξύ 6 – 9 μηνών, κορυφώνεται εκεί γύρω στους 18 μήνες ενώ για κάποια παιδιά θα συνεχιστεί και μέχρι τα 3 ή 4 έτη.

Το άγχος αποχωρισμού μπορεί να το βιώσουν και μωρά που τυπικά ήταν ιδιαίτερα ανεξάρτητα μέχρι πρότινος, κινητικά, εξωστρεφή και
κοινωνικά. Είναι μια παροδική φάση που κάνει τον κύκλο της και το μωρό επανέρχεται στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις.

Μα θα είμαστε για πάντα αγκαλιά;

Ψυχολόγοι και νευροεπιστήμονες συμφωνούν κατηγορηματικά πως όχι. Όπως είπαμε, δεν πάει κάτι λάθος με αυτά τα μωρά, δεν υπάρχει κάτι προς επίλυση. Είναι απλά από τη φύση τους πιο «απαιτητικά». Φανταστείτε ότι όλα τα παιδιά έχουν ένα συναισθηματικό δοχείο μέσα τους, ε, τα Velcro babies έχουν δεξαμενή ολόκληρη. Όταν δε, περνούν και άγχος αποχωρισμού, αυτή μοιάζει να μή γεμίζει ποτέ. Θέλουν κι άλλες αγκαλιές, κι άλλη ασφάλεια, κι άλλη συναισθηματική επιβεβαίωση, κι άλλη σωματική επαφή. Το ότι έχετε μια μικρή κολλιτσίδα στο σπίτι σας αυτή τη στιγμή δε σημαίνει ότι το παιδί σας μεγαλώνοντας θα είναι εξαρτημένο από εσάς και θα σας έχει ανάγκη σε κάθε του βήμα.

Στην πραγματικότητα το αντίθετο συμβαίνει. Όσο περισσότερη συναισθηματική επιβεβαίωση και ασφάλεια πάρει το μωρό σας σε αυτή την απαιτητική φάση της ζωής του τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να εξελιχθεί σε έναν ανεξάρτητο ενήλικα. Ο ασφαλής συναισθηματικός δεσμός που χτίζετε τώρα όσο αδυνατείτε να πάτε μέχρι και την τουαλέτα, θα το συντροφεύει σε όλη την ενήλικη ζωή του και θα αποτελέσει τη βάση για υγιείς συναισθηματικές σχέσεις.

Πώς επιβιώνουμε με ένα προσκολλημένο μωρό;

Αφού εξηγήσαμε τί το ιδιαίτερο έχουν αυτές οι μικρές βδελλίτσες και σε τί διαφέρει το άγχος αποχωρισμού,, πάμε να δούμε τί μπορούμε να κάνουμε στην καθημερινότητά μας με ένα τέτοιο μωρό που χωρίς αμφιβολία μπορεί να γίνει εξουθενωτική.

1. Φορέστε τα. Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να βάλετε ένα τέτοιο βρέφος στο καρότσι, ειδικά αν περνά άγχος αποχωρισμού παράλληλα, και να περιμένετε να ηρεμήσει στη βόλτα. Δε θα περάσετε καλά ούτε εσείς ούτε εκείνο. Βεβαιωθείτε ότι έχετε έναν εργονομικό μάρσιπο και απολαύστε ήρεμες βόλτες. Αργότερα, όταν θα έχει μεγαλώσει λίγο προσπαθείτε ξανά με το καρότσι.
2. Μη φοβηθείτε να βάλετε «πρόγραμμα». Τα μωρά ανταποκρίνονται καλύτερα σε μια καθημερινότητα στην οποία ξέρουν τί να περιμένουν. Η προβλεψιμότητα τους χαρίζει ασφάλεια και επιβεβαίωση, κάτι που χρειάζονται διπλά τα μωρά με αυξημένες συναισθηματικές ανάγκες.
3. Σε καμία περίπτωση μην φύγετε από το σπίτι/το σχολείο/την παιδική χαρά χωρίς να χαιρετήσετε το μικρό σας αυτοκόλλητο ανθρωπάκι. Δε θα ξεχαστεί, το πιθανότερο είναι να καταρρεύσει ή να παραιτηθεί εξαντλημένο. Κρατείστε έναν σύντομο αποχαιρετισμό και αναπληρώστε με πολλές αγκαλιές κατά την επανένωση. Θυμηθείτε, θέλετε να χτίσετε ασφαλή συναισθηματικό δεσμό, όχι να ξεγελάσετε το παιδί.
4. Όσον αφορά στον ύπνο αυτών των μωρών, μπορείτε να δοκιμάσετε μεταβατικά αντικείμενα. Δε θα τα δεχτούν όλα όμως έχετε καλές πιθανότητες αν χρησιμοποιήσετε κάτι που έχει το άρωμα της μαμάς, ακόμη καλύτερα ένα δικό της ρούχο ή πετσετάκι.
5. Τα μωρά αυτά θα συμπαθήσουν περισσότερο μία κούνια χωρίς κάγκελα ακριβώς δίπλα στο κρεβάτι σας ή αν είναι στο δικό τους δωμάτιο, θα προσαρμοστούν καλύτερα σε floor bed για να μπορούμε να τα αγγίζουμε και να τα χαϊδεύουμε όταν αποκοιμιούνται.

Μη ξεχνάτε πάντα να ζητάτε βοήθεια

Ας μη γελιόμαστε, οι μέρες με ένα Velcro baby μπορεί να γίνουν εξαντλητικές, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Ζητήστε βοήθεια, πρώτα πρακτική και ύστερα ψυχολογική αν νιώθετε ότι την χρειάζεστε. Αυτό τον ελάχιστο διαθέσιμο χρόνο που έχετε, βγείτε μια βόλτα να πάρετε λίγο αέρα, φάτε κάτι που σας αρέσει, πάρτε τηλέφωνο μια φίλη, ζητήστε ένα μασάζ από τον σύντροφό σας.
Υou can’t pour from an empty cup

Σημαντική σημείωση: Οι πληροφορίες αυτού του κειμένου προορίζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν πρέπει να υποκαθιστούν τις ιατρικές συμβουλές του γιατρού, του παιδίατρου ή άλλου επαγγελματία υγείας.